دراین زمینه از متخصصین روانشناس و روانپزشک در پلتفرم هوشمند هوکات به طریق مشاوره روانشناسی آنلاین از سراسر جهان بهره مند شوید.
نوشته کوین تامپسون متخصص طلاق و روابط که در مورد تبدیل شدن به یک فرد بهتر می نویسد.
به عنوان یک انسان، هیچ یک از ما هرگز در مورد همه جنبه های زندگی خود مطمئن و قطعی نیستیم (بالاخره، ما خدا نیستیم)، و این لحظات عدم اطمینان می تواند باعث شود گاهی اوقات نسبت به خود احساس ناامنی کنیم. این می‌تواند عدم اطمینان در مورد ظاهر، انتخاب‌های زندگی‌مان، یا حتی چیزی بی‌اهمیت مانند اینکه امروز سوار اتوبوس مناسبی برای سر کار شده‌ایم یا خیر باشد. نکته این است که همه ما در مواجهه با ناامنی ها نوعی تجربه داریم. با این حال، چرا برخی از افراد تمایل دارند ناامنی های بیشتری نسبت به دیگران احساس کنند که به ظاهر فراوانی و شدت بیشتری دارد؟ این در طول روابط زمانی که احساسات درگیر می شود بسیار آشکارتر می شود، و گاهی اوقات در نتیجه پیش بینی های مداوم ناامنی شریکمان که ما را هم خسته می کند، احساس خستگی می کنیم. حتی ممکن است برعکس باشد و شما کسی هستید که با ناامنی مواجه می شوید، اما در وهله اول نمی دانید چه چیزی باعث آنها می شود. در هر صورت، اگر احساس می‌کنید که رابطه فعلی شما آینده‌ای بالقوه خوبی دارد، اما مانع اصلی که همه آن را در معرض خطر قرار می‌دهد، ناامنی‌ها هستند، می‌توانید علت اصلی ناامنی خود یا شریکتان را شناسایی کنید و همچنین درک کنید که چگونه بر آنها غلبه کنید. این کار، به خوبی می تواند به شما کمک کند تا رابطه خود را نجات دهید.
علل ناامنی در یک رابطه
در اینجا 5 دلیل اصلی ناامنی در یک رابطه وجود دارد که نباید آنها را نادیده بگیرید.
- عزت نفس/اعتماد به نفس پایین
ما در یک رابطه آنقدر ایمن هستیم که به خود اجازه می دهیم. اما اگر قبلاً تقریباً در تمام جنبه های زندگی خود احساس عدم اطمینان کرده ایم، چگونه می توانیم انتظار داشته باشیم که روابطمان متفاوت باشد؟ اعتماد به نفس پایین و فقدان اعتماد به نفس عمومی دلیل اصلی ناامنی روابط است و معمولاً به تربیت فرد مرتبط است. آزار و اذیت شدن در مدرسه، شنیدن مداوم این که به اندازه کافی خوب نیستید یا شاید حتی عدم وجود محبت مناسب در دوران رشد… همه این تجربیات قطعاً پیامدهای طولانی مدتی بر روی یک فرد خواهد داشت و اگر حل نشده باقی بماند، تا بزرگسالی نیز ادامه خواهد داشت. صرف نظر از اینکه از کجا ریشه می گیرد، نتیجه حاصله نسبتاً بدون تغییر باقی می ماند و این افراد اغلب به دلیل شرطی سازی که در طول سال ها دریافت کرده اند، دائماً در مورد همه چیز احساس ناامنی می کنند. اگر دائماً به احساسات، افکار و رفتارهای خود شک دارید، نه تنها این تردیدها را به رابطه خود و شریک زندگی خود القا می‌کنید، بلکه منجر به یک سری افکار و نگرانی‌های غیرمنطقی در خودتان می‌شود که فقط آن احساس ناامنی تشدید می‌شود. - تجربیات منفی گذشته (توشه عاطفی)
بسیاری از ما یا به دلیل اتفاق بدی (بی وفایی، دروغ، و غیره) یا شاید ماهیت رابطه خیلی سمی (سوءاستفاده آمیز، از نظر عاطفی غیر قابل دسترس و غیره) از برخی روابط دور شده ایم. همانطور که از چنین روابطی دور می شویم، کار سالم این است که آن خاطرات منفی را نیز پشت سر بگذاریم و در نهایت از آنها عبور کنیم تا از نو شروع کنیم. با این حال، برخی از ما در نهایت آن احساسات منفی را حفظ می کنیم و حتی آنها را به عنوان توشه عاطفی حل نشده وارد روابط بعدی خود می کنیم. این باعث ایجاد ناامنی و اضطراب می شود که ما در نهایت به شرکای جدید خود می دهیم، زیرا ناخودآگاه آنها را در برابر هر درد یا آسیبی که در گذشته به ما وارد شده است، قرار می دهیم. در نتیجه، ناامنی های خاصی نسبت به شریک زندگی خود ایجاد می کنیم و حتی ممکن است هنگام اعتماد کردن به آنها مشکلاتی پیش بیاید، حتی اگر آنها واقعاً دلیلی برای عدم اعتماد به ما ارائه نکرده باشند. وقتی بار عاطفی گذشته را وارد یک رابطه جدید می کنیم، به طور خودکار محیطی ایجاد می کنیم که در آن ناامنی وجود دارد، و اساساً با مقصر دانستن شریک جدیدمان برای کاری که حتی انجام نداده است، رابطه جدید را خراب می کنیم. - سبک های دلبستگی
بر اساس تحقیقات روانشناختی (نظریه دلبستگی) مشخص شده است که یک کودک بسته به نحوه تعامل والدینش با آنها سبک های دلبستگی متفاوتی (ایمن یا ناایمن) ایجاد می کند. همچنین مشخص شد که این سبک‌های دلبستگی می‌توانند تا بزرگسالی ادامه داشته باشند و نقش مهمی در شکل‌گیری روابط افراد دارند. داشتن دوران کودکی طرد شده، می‌تواند باعث شود که فرد در بزرگسالی دچار ناامنی‌های بیشتری شود و به این دلیل است که نیازهای عاطفی او در دوران رشد برآورده نشده است. این امر باعث پیش بینی های ناامنی عمده به خصوص در یک رابطه می شود، زیرا فردی که سبک دلبستگی ناایمن دارد، در مورد برآورده کردن نیازهای عاطفی خود، تجربه اندکی یا هیچ تجربه ای ندارد. لحظه ای که سرانجام درک می کنند که رفع نیازهای عاطفی شان چه احساسی دارد، یک اتکای ناسالم ایجاد می شود. آن فرد هیچ وسیله دیگری برای دریافت چنین محبتی ندارد. با هر چیزی که برای کسی ارزشمند تلقی می شود، ترس عمومی از دست دادن آن نیز وجود دارد؛ و فردی که سبک دلبستگی ناایمن دارد احتمالاً این ترس‌ها را به روش‌های آشکاری نشان می‌دهد. آنها می توانند به راحتی حسادت کنند، بسیار حساس باشند، دائماً به دنبال تأیید از شما هستند و حتی می توانند به شدت چسبنده شوند زیرا از هر چیزی که می تواند توجه شریک زندگی خود را از آنها دور کند احساس خطر می کنند.
- تحقق زندگی شخصی (یا فقدان آن)
به عنوان دو فرد متمایز قبل از اینکه یکدیگر را بیابید، هر دوی شما جنبه های خاصی در مورد خود خواهید داشت که شما را منحصر به فرد می کند. حرفه شما، سرگرمی‌هایتان، اهداف، دیدگاه‌هایتان و حتی غذای مورد علاقه‌تان، همگی جنبه‌هایی از خودتان هستند که نه تنها هویت شخصی شما را ایجاد می‌کنند، بلکه به شما احساس رضایت می‌دهند. بسیاری از افراد تمایل دارند پس از وارد شدن به یک رابطه، هویت فردی خود را از دست بدهند و در نتیجه، احساس تحقق زندگی شخصی را نیز از دست می دهند. در نتیجه، آنها به جای آن به شرکای خود روی می آورند و شروع به تکیه بر آنها می کنند تا به آنها رضایت و معنای زندگی را ارائه دهند. این عامل به خودی خود اگرچه ناسالم تلقی می شود، ممکن است لزوماً باعث ایجاد ناامنی در یک رابطه نشود. با این حال، وقتی برای معنا بخشیدن به زندگی‌مان به شخص دیگری اعتماد می‌کنیم، معمولاً یک انتظار ناخودآگاه از طرف مقابل نیز وجود دارد که همین احساس را نسبت به ما داشته باشد. این می تواند باعث ایجاد ناامنی و حتی حسادت شود، هر زمان که شریک زندگی ما شکل خارجی شادی را تجربه می کند که به ما مربوط نیست، یا زمانی که تغییر مثبتی در زندگی شریک زندگی ما اتفاق می افتد؛ به جای اینکه احساس شادی کنیم و از دستاوردهای شریکمان حمایت کنیم، در نهایت احساس تلخی و ناامنی می کنیم، همه اینها به این دلیل است که چیز دیگری (به جز ما) توانسته است شریک زندگی ما را خوشحال کند و به زندگی آنها معنا ببخشد. - تجربیات نابرابر روابط گذشته
در یک نقطه خاص در زندگی بزرگسالی هرکس، روزی تمام روابط خود را “برای اولین بار” تمام خواهیم کرد. حتی ممکن است قبلاً فردی از یک رابطه گذشته را “نیمه مکمل” خود خطاب کرده باشیم، یا شاید تا به حال نزدیک به ازدواج شده باشیم. همه ما با سرعت متفاوتی پیشرفت می کنیم و حتی میزان تجربه رابطه برای هر فردی متفاوت است. اگر در ابتدا فرد مطمئنی نیستید، قرار گرفتن با فردی که تجربه بسیار بیشتری نسبت به شما دارد یا قبلاً در یک رابطه جدی شرکت داشته است، می تواند به راحتی باعث ایجاد ناامنی در رابطه شود. اگر دائماً بین خود و شریک قبلی‌تان یا ارتباط عاطفی‌ای که قبلاً داشته‌اند، مقایسه انجام می دهید (که احتمالاً بیشتر از شما خواهد بود)، احساس حقارت می‌تواند به راحتی شکل بگیرد زیرا شروع به شک و تردید در خود می‌کنید.
آیا مشاوره قبل از ازدواج و زوج درمانی می تواند به شما در حل اختلاف زوجین کمک کند؟ با صحبت کردن با یک متخصص در هوکات قدم بزرگی در سلامت روان خود بردارید.
برای غلبه بر ناامنی ها چه کاری می توانید انجام دهید؟
اگر خود را فرد ناامنی در رابطه می بینید، در اینجا کارهایی است که می توانید برای غلبه بر ناامنی های خود انجام دهید (یا به شریک زندگی خود کمک کنید بر ناامنی های خود غلبه کند).
خودآگاهی (ذهن آگاهی)
اولین قدم برای غلبه بر هر مشکلی، درک و تصدیق وجود آن است. اگر حتی نمی‌دانید که ناامنی‌های شما بر رابطه‌تان تأثیر منفی می‌گذارد یا بدتر از آن، در ابتدا متوجه رفتار ناامنتان نشوید، پس هیچ راهی وجود ندارد که بتوانید از آن و آن ناامنی‌ها عبور کنید. فقط یک مشکل تکراری خواهند بود که در صورتی که مایل به انجام کاری در مورد آن نباشید، فقط دانستن وجود مشکل کافی نیست. اگر می خواهید احساس و رفتار خود را در مورد مسائل خاص بهبود بخشید، باید خودآگاهی بیشتری نسبت به احساسات خود ایجاد کنید. در نهایت، داشتن آگاهی و هوشیاری نسبت به خود برای غلبه بر ناامنی‌ها و جلوگیری از احساس نیاز ناهشیار، حسادت یا حتی فریب و آزار شریک زندگیتان در هر زمان که در مورد چیزی احساس ناامنی کردید، ضروری است.
ارتباط باز و صادقانه
صرف نظر از اینکه این شما یا شریک زندگی تان هستید که با ناامنی مواجه می شوید، یکی از شما به ناچار در مقطعی از رابطه این موضوع را مطرح می کند. سوال اصلی اینجاست که کی و کجا. آیا برای صدمه زدن به طرف مقابل در وسط دعوا به عنوان ابزار بیرون می آید؟ یا به عنوان یک بحث آزاد که هر دو طرف می توانند به راحتی در مورد آن صحبت کنند بدون اینکه حالت دفاعی بگیرند یا احساس ناراحتی کنند؟ بدون یک خط ارتباط سالم با شریک زندگیتان، احساس ناامیدی و منفی‌بافی تنها با هر «دوره» ناامنی که رخ می‌دهد بدتر می‌شود و باعث می‌شود که رابطه به آرامی رو به بدتر شدن پیش برود. اگر پتانسیل خوبی در رابطه با شریک فعلی خود را می بینید، پس باید برای ایجاد یک خط ارتباطی صادقانه، باز و سالم با او کار کنید. آنقدر نگران نباشید که ممکن است به احساسات طرف مقابل آسیب برسانید و از رویارویی با مسائل اجتناب کنید، زیرا این کار و طفره رفتن از صحبت درباره مشکلات فقط به نتیجه بدتری منجر می‌شود. زمانی را برای نشستن با شریک زندگی خود پیدا کنید و به او بگویید که چیزی در ذهن شما بوده است (نه زمانی که در وسط بحث هستید یا هر نوع تنش بین هر دو طرف وجود دارد). ابتدا، با سلب مسئولیت شروع کنید و اشاره کنید که هر چیزی که می خواهید بگویید به این دلیل نیست که او را متهم کنید، به او صدمه بزند یا پایین بیاورد، بلکه به این دلیل است که آینده ای را با او می بینید، و بنابراین می خواهید صادق باشید و احساسات خود را باز کنید تا هر دوی شما بتوانید با همکاری یکدیگر برای غلبه بر آن به عنوان یک زوج قوی تر شوید. هنگام انتخاب کلمات خود مراقب باشید، به خصوص اگر می خواهید به یک فرد ناامن بگویید که او ناایمن است. از به کار بردن کلمات تقابلی مانند “شما” خودداری کنید و در عوض، گزینه های ملایم تری را انتخاب کنید که احتمال کمتری برای تحریک آنها وجود دارد تا بحث بتواند به شیوه ای مثبت ادامه یابد (یعنی من متوجه شده ام که این مشکل … وجود دارد. اخیراً در رابطه دچار ناامنی شده ام). هدف شما در پایان این است که نه تنها آنها را به درک و تصدیق خود برسانید که متوجه شوند این رفتارهای ناامن را دارند، بلکه مهمتر از آن، این است که به آنها بفهمانید که شما همچنان در کنار آنها خواهید بود بدون توجه به هر چیزی (به یاد داشته باشید که ناامنی آنها به طور جادویی ناپدید نمی شوند، فقط به این دلیل که شما آن را مطرح کرده اید) و همچنان باید هنگام پیشنهاد راه هایی برای بهبود وضعیت، سازش های خاصی انجام دهید.
از یک درمانگر حرفه ای برای کمک به رفع مشکلات ریشه دارتر استفاده کنید.
متأسفانه، نمی توان از طریق خودیاری بر همه مسائل غلبه کرد و افراد خاصی وجود دارند که ناامنی هایشان به قدری عمیق است که ممکن است قبل از مشاهده هر گونه پیشرفتی، به کمک حرفه ای نیاز باشد. اگر علت ناامنی شما یا شریک زندگیتان به مسائل جدی تری مانند تربیت نامناسب دوران کودکی یا تجربه یک حادثه خاص که ممکن است آسیب/اضطراب شدیدی را به همراه داشته باشد، مرتبط باشد، پس شما دو نفر به سادگی نمی توانید بر این مشکلات غلبه کنید. مسائل با ارتباط شما و یک درمانگر یا مشاور حرفه ای باید برای کمک به تسهیل بهتر قابل بهبودی و رفع شدن هستند.
سخن پایانی
چگونه می‌توانیم امیدوار باشیم که دیگران ما را دوست داشته باشند، اگر حتی قادر نباشیم ابتدا خودمان را دوست داشته باشیم؟ حقیقت خاصی در این جمله کلیشه ای وجود دارد، و کسی که ناامنی های عمده ای در مورد شریک زندگی خود دارد، معمولاً تمایل به داشتن حس کم عشق به خود دارد. وقتی فردی اعتماد به نفس نداشته باشد و عزت نفس پایینی داشته باشد، ارزش گذاری برای خودش نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و در نتیجه باعث ایجاد ناامنی می شود. یک فرد ناایمن دائماً به تصمیم شریک خود برای بودن با او شک می کند و زیر سوال می برد، فقط به این دلیل که او نمی تواند ارزش خود را ببیند. او دائماً در مورد اینکه چرا شریک زندگی‌شان او را انتخاب می‌کند، احساس ناامنی می‌کنند، در حالی که در وهله اول باور ندارند که حتی ارزش دوست داشتن را دارند. اگر فردی هستید که دائماً در رابطه خود ناامن است، دلیلی وجود دارد که شریک زندگی شما ابتدا شما را انتخاب کرد و این تصادفی یا اتفاقی نبود. شریک زندگی شما شما را انتخاب کرد زیرا او ویژگی های خاصی را در شما دید که احساس می کرد جذب آنها شده است. ویژگی هایی که مدام به آنها توجه نکرده اید و حتی گاهی اوقات سرسختانه آنها را انکار می کنید.
باید یاد بگیرید که این ویژگی ها را در آغوش بگیرید و عشق بیشتری نسبت به خودتان پرورش دهید، زیرا کلید داشتن یک رابطه ایمن و محبت آمیز همه از شما شروع می شود. در پایان، ناامنی ها اساساً طرح شک و تردیدها، ترس ها و عدم قطعیت های آشکار شخص هستند. هرگز تنها یک دلیل واضح در پشت ناامنی های یک فرد وجود ندارد و ترکیبی از چندین عامل (هم در گذشته و هم در حال) است که این عدم اطمینان را ایجاد می کند. شناسایی علت اصلی ناامنی شما یا شریک زندگیتان و درک چگونگی غلبه بر آن، هر دو فرآیندی ضروری هستند که باید روی آن کار کنیم، اگر امیدواریم یک رابطه پایدار با شریک خود ایجاد کنیم.
شما مجبور نیستید به تنهایی با مشکلات روبرو شوید.
مشاوران مجرب ما در هوکات می توانند به شما کمک کنند.
