کودک و نوجوان

از روانشناسان اغلب خواسته می شود که خطر سوء رفتار با کودک را در یک خانواده که سابقه سوء رفتار با کودک را داشته است پيش بينی کند. شناسایی عوامل خطر و طراحی آزمایش برای اندازه گيری این عوامل می تواند برای کاهش شيوع سوء رفتارهای مکرر با کودک و نيز اندازه گيری پيشرفت در درمان روان شناختی سورفتار با آنان استفاده شود. این امر منجر به ایمنی بيشتر برای کودکان می شود و همچنين به درمان کسانی که با کودکان سو رفتار دارد کمک ميکند.

چگونه می توان متوجه شد که یک کودک نیاز به روان درمانی دارد

این امر برای کودکان عادی است که مشکلات و مسائل گوناگونی را تجربه کند. آنها ممکن است در خانه در مسائلی مانند رفتن توالت، وقت خواب و انجام تکاليف با سایر اعضای خانواده در تعارض با والدین و همسالان باشند که ممکن است مشکلاتی را ایجاد کند. یک کودک با شرایط جدید، خواسته ها و انتظارات جدیدی مواجه می شود که بالا و پایين های روانی و عاطفی زیادی را همراه با احساساتی نظير غم و اندوه، ترس و خشم را تجربه می کنند. با این حال، این واکنش ها کوتاه مدت هستند و معمولا تاثير قابل ملاحظه ای در زندگی فرزندان ندارند. با این حال، گاهی اوقات واکنش کودک نسبت به فشارهای زندگی ممکن است شدید باشد و تلاش والدین برای کمک به فرزندانش ممکن است ناموفق

باشد. در چنين مواردی کمک یک متخصص روانشناس مفيد باشد.

والدین چگونه می توانند تشخيص دهند که کودک آنان نياز به روان درمانی و متخصص روانشناسی دارند؟ در عمل ما به تعدادی از عوامل برای تعيين مناسب بودن یک درمان نگاه می کنيم. ابتدا ارزیابی می گردد که آیا دشواری های احساسی مشاهده شده باعث اختلال در عملکرد روزانه، تهدید و تنبيه شدید کودک و یا عدم عطف رشد مناسب سنی می شود یا نه. به عنوان مثال، طلاق والدین یک تجربه عاطفی ناراحت کننده است که کودکان به روش های مختلف به آن واکنش نشان می دهند. اگر واکنش کودک شامل عدم موفقيت تحصيلی، ترس از خوابيدن به تنهایی یا اضطراب شدید در هنگام جدا شدن از والدین باشد نشان می دهد که در عملکرد طبيعی کودکان اختلال زیادی ایجاد شده ا و

ارجاع برای درمان روان شناختی ضروری است.

به طور مشابه، درمان روانشناختی ممکن است حائز اهميت باشد، زمانی که مشکلات کودک به عملکرد طبيعی در خانواده منجر می شود، حتی اگر کودک از این شرایط ناراحت نشود. ما این وضعيت را اغلب با بچه هایی که ترس های غير واقعی یا اغراق آميز در مورد رفتن به مدرسه دارند، می بينيم. هنگامی که با جدایی از والدین مواجه شدید، این بچه ها فاسد می شوند. کودک ممکن است محتاط باشد که در خانه باقی بماند، اما والدین اغلب از نارضایتی بی پروا فرزند خود برای رفتن به مدرسه ناراحت و ناراحت هستند. ناتوانی کودک یا عدم تمایل به جدا شدن از والدین ممکن است آنها را برای کار دیر کند و یا به طور کامل از دست بدهند، و ممکن است احساس ناراحتی و ناراحتی کنند تا بتوانند با وضعيت مواجه شوند.

کودکان همچنين ممکن است از درمان روانشناختی بهره مند شوند، زمانی که مشکلی که با آن روبرو هستند پيچيده و فراتر از محدوده ای از تجربه روزانه طبيعی است. برای مثال، کودکان مبتلا به مشکلات جدی یا خطرناک پزشکی اغلب از کمک های ارائه شده توسط روانشناس شناخته شده بهره مند می شوند. روانشناس بر کمک به این کودکان مهارت های مقابله ای را برای مقابله با موقعيت منحصر به فرد خود متمرکز می کند و والدین را در مورد بهترین شيوه حمایت از فرزند خود راهنمایی می کند.

والدین وقتی که با این ایده که فرزندشان نياز به درمان روانشناختی دارد، واکنش نشان می دهد. بعضی از والدین احساس گناه می کنند و خود را برای مشکل فرزند خود متهم می کنند. سایر والدین نگران کننده ممکن است گيج و یا عدم اطمينان در مورد نياز کودک به درمان خود را تجربه کنند. برای مثال، یک معلم ميتواند کودک را به عنوان نشانهای از مشکلات عاطفی و رفتاری در کلاس توصيف کند، در حالی که به نظر ميرسد که کودک به طور معمول در خانه رفتار ميکند. والدین که این نوع بازخورد را دریافت می کنند، اغلب مشکلات ادغام ادراک خود از فرزندشان با معلمان را مشکل می کنند.

اکثر والدین می توانند و باید تلاش کنند تا قبل از مشورت با یک روانشناس مشکل فرزندان خود را حل کنند. با این حال، همانطور که با تمام حوزه های زندگی، شرایطی وجود دارد که کمک خارجی آن ضروری است. والدین متوسط نمی خواهند با پزشک برای نيازهای پزشکی فرزندشان مشورت کنند. در واقع، والدینی که مراقبت های پزشکی مناسب برای فرزندان خود را به دست نمی آورند، در نظر گرفته می شوند. ما معتقدیم والد آگاهانه نيز هنگامی که فرزندشان ممکن است از درمان روان شناختی نياز داشته باشد یا از آن بهره مند شود، می شناسد و می داند که چنين مداخله ای به هيچ وجه نشانه ای از نارضایتی والدین نيست.

روانشناسان کودک دارای دانش و مهارت های تخصصی هستند که آنها را قادر می سازد تا رفتارهای مشکوک را شناسایی و مداخلات مناسب را طراحی کنند. یک روانشناس آموزش دیده برای کار با کودکان و خانواده ها می تواند برنامه های فردی را که مناسب هر یک از نيازهای خاص کودک است، طراحی کند.

واکنش کودکان به شرایط زندگی استرس زا از خفيف و کوتاه مدت تا شدید و طولانی مدت می تواند باشد. هنگامی که یک مشکل کودکی حل و فصل نمی شود یک درمان روان شناختی معقولانه توصيه می شود. درمان به کودکان فرصتی برای شناسایی، بحث و درک مشکلات و توسعه مهارت های لازم برای مقابله ارائه می دهد. درمان همچنين فرصتی را برای کم شدن نگرانی های والدین، آموزش والدین در مورد نيازهای منحصر به فرد کودک خود و کمک به آنها در تامين این نيازها به شيوه ای مناسب و موثر فراهم می کند. در نهایت، مهم است بدانيم که بدون درمان مناسب و درنگ، مشکلات کودک ممکن است شدید و منجر به مشکلات جدی و طولانی مدت شود.