دراین زمینه از متخصصین روانشناس و روانپزشک در پلتفرم هوشمند هوکات به طریق مشاوره روانشناسی آنلاین از سراسر جهان بهره مند شوید.
به روز شده در 30 نوامبر 2022 توسط تیم تحریریه هوکات
داشتن احساس اضطراب بخشی مشترک از رشد دوران کودکی است. داشتن اضطراب جدایی یا مقدار مشخصی از اضطراب اجتماعی در اطراف غریبه ها برای یک کودک غیرعادی نیست. همه چیز جدید است که می تواند آنها را نسبت به امتحانات در مدرسه عصبی کند، یا ممکن است نگران چیزهایی باشند که در دنیای کوچکشان می گذرد. با این حال، برای برخی از کودکان، احساس اضطراب فراتر از چیزی است که ممکن است برای آنها سالم باشد. برای این کودکان، احساس نگرانی و اضطراب ممکن است طاقت فرسا و خسته کننده باشد. بسته به سن، کودکان ممکن است به طور کامل احساسات خود را درک نکنند یا متوجه نباشند که چرا احساس ترس می کنند. آنها ممکن است در برقراری ارتباط با احساس ترس و نگرانی شدید خود دچار مشکل شوند و برخی از کودکان ممکن است اصلاً سعی در برقراری ارتباط نداشته باشند. برای والدین دشوار است که بدانند آیا فرزندشان دچار اختلال اضطراب است یا خیر، زیرا کودکان اغلب نمی توانند توصیف کنند که چه اتفاقی برای آنها می افتد. به همین دلیل، درک علائم و نشانه های ظاهری اضطراب دوران کودکی مهم است.
اختلالات اضطرابی دوران کودکی
مطالعه ای که توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) انجام شده است، کودکان را می توان با هر یک از اختلالات اضطرابی مشابه که بزرگسالان ممکن است تشخیص دهند، تشخیص داد. اختلالات اضطرابی در کودکان بسیار شبیه به اختلالات اضطرابی بزرگسالان است. تفاوت عمده در ناتوانی کودکان در برقراری ارتباط واضح با آنچه ممکن است از نظر ذهنی تجربه کنند، است. این عدم ارتباط می تواند تشخیص اختلالات اضطرابی در کودکان را دشوار کند.
علائم اضطراب دوران کودکی
علائم جسمی و عاطفی زیادی وجود دارد که کودک شما ممکن است در نتیجه اضطراب دوران کودکی داشته باشد. برای تشخیص اضطراب دوران کودکی، کودک شما باید این علائم را برای یک دوره طولانی داشته باشد و این علائم باید به طور مکرر یا مداوم در طول آن دوره رخ دهند.
بی قراری
اضطراب ممکن است به کودک شما انرژی بدهد که ممکن است نداند چگونه با آن کنار بیاید و این می تواند منجر به بی قراری شدید شود. ممکن است فرزند شما اصلاً نتواند بی‌حرکت بنشیند، و ممکن است مرتباً بی‌قرار شود. گاهی اوقات ممکن است بی قراری به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) نسبت داده شود. بنابراین مهم است که علائم دیگری را که کودک شما نشان می دهد که آیا اضطراب دوران کودکی است یا خیر، بشناسید.
خستگی
همیشه مضطرب بودن خسته کننده است و اغلب می تواند باعث خستگی در کودکان شود. خستگی همچنین می تواند ناشی از بی خوابی باشد، یکی دیگر از علائم اضطراب دوران کودکی. آنها ممکن است مایل نباشند در فعالیت های خاصی شرکت کنند، زیرا احساس می کنند بیش از حد فرسوده شده اند و نمی توانند شرکت کنند.
مشکل در تمرکز
مشکل در تمرکز یکی دیگر از علائم اضطراب دوران کودکی است. این علامت همچنین می تواند ناشی از اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) باشد، اما یکی از علائم مهم اضطراب دوران کودکی است. کودک شما ممکن است آنقدر روی نگرانی ها و ترس های خود متمرکز باشد که ذهن او نتواند روی چیز دیگری تمرکز کند.
تحریک پذیری
بسیاری از کودکانی که اضطراب دوران کودکی دارند می توانند تحریک پذیر باشند. آنها احساساتی را که دارند درک نمی کنند و این می تواند آنها را ناراحت کند، به خصوص زمانی که کلماتی برای توصیف تجربه خود ندارند. آنها ممکن است به راحتی از خود یا دیگران ناامید شوند.
تنش عضلانی
اضطراب می تواند شما را همیشه درگیر تنش کند و منجر به ضعف یا درد عضلانی شود. سایر علائم فیزیکی ممکن است شامل حالت تهوع یا سردرد باشد که همچنین نتیجه تنش مداوم است.
بیخوابی
بسیاری از کودکان مبتلا به اضطراب دوران کودکی دچار بی خوابی یا مشکل در خواب می شوند. ذهن آنها آنقدر مشغول فکر کردن به چیزهایی است که نگرانشان هستند و از آنها می ترسند که نمی توانند بخوابند. بی خوابی ناشی از اضطراب دوران کودکی به ندرت با داروهای طبیعی مانند ملاتونین قابل درمان است. با این حال، ترویج الگوهای خواب سالم در کودک شما برای کاهش علائم و بهبود سلامت کلی مهم است.
نگرانی بیش از حد
علامت اولیه اضطراب دوران کودکی نگرانی بیش از حد است. فرزند شما ممکن است نگران چیزهایی باشد که واقعاً آنها را درک نمی کند. گاهی اوقات ممکن است احساس نگرانی یا ترس داشته باشند و حتی ندانند یا درک کنند که چرا چنین احساسی دارند.
علائم فیزیکی، احساسی و رفتاری اضطراب دوران کودکی
برای والدین، دانستن علائم اضطراب مهم است، اما تشخیص این علائم برای والدین دشوار است. به عنوان والدین بسیار مفید است که بدانید دقیقاً به دنبال چه چیزی باشید تا ببینید آیا کودک شما اضطراب دوران کودکی را تجربه می کند یا خیر. علائم فیزیکی، عاطفی و رفتاری وجود دارد که به اضطراب دوران کودکی در زندگی روزمره کودک اشاره می کند. اگر کودک شما بسیاری از این علائم را دارد، جستجوی درمان در اسرع وقت برای آنها مفید خواهد بود.
نشانه های فیزیکی اضطراب دوران کودکی
برخی از علائم فیزیکی وجود دارد که نشان می دهد کودک شما ممکن است اضطراب دوران کودکی را تجربه کند. اگر فرزند شما از هر یک از این بیماری ها شکایت دارد و هیچ دلیل پزشکی برای آنها وجود ندارد، برای اقدامات روانشناسی اقدام کنید.
سردرد
دل درد
امتناع از خوردن غذا
بی قرار
لرزیدن یا عرق کردن
مشکل در تنفس
نشانه های احساسی اضطراب دوران کودکی
همچنین علائم عاطفی زیادی از اضطراب دوران کودکی وجود دارد. کودکان اغلب نمی توانند به راحتی خود را به صورت کلامی یا با کلمات زیاد بیان کنند. مهم است که بدانید در علائمی که نشان می دهد فرزندتان از نظر عاطفی پریشان است، به دنبال چه چیزی باشید.
برخی از علائم عاطفی رایج اضطراب دوران کودکی عبارتند از:
گریه های مکرر
به نظر می رسد با حساسیت نسبت به موقعیت ها عمل می کند.
از اشتباه کردن می ترسد.
اضطراب امتحان
دوره های وحشت زدگی
هنگام ترک مدرسه یا مهدکودک نگران است یا می ترسد.
کابوس های مکرر در مورد مرگ یکی از عزیزان خود دارد.
هنگام بازی به راحتی حواسش پرت می شود.
افکار وسواسی یا منفی دارد.
بدون هیچ دلیل آشکاری دچار پریشانی یا کج خلقی شده است (مخصوصاً اگر مناسب سن نباشد).
ممکن است مجبور شوید به عنوان والدین کنجکاوی هایی انجام دهید تا سعی کنید فرزندتان با شما صحبت کند و نگرانی‌ها و ترس‌هایش را به شما بگوید تا بفهمید آیا اضطراب دوران کودکی را تجربه می‌کند یا خیر.
آیا مشاوره با متخصص کودک و نوجوان می تواند به شما کمک کند؟ با صحبت کردن با یک متخصص در هوکات قدم بزرگی در سلامت روان خود بردارید.
نشانه های رفتاری اضطراب دوران کودکی
همچنین برخی از علائم رفتاری اضطراب دوران کودکی وجود دارد. نادیده گرفتن مشکلات رفتاری و تصور اینکه آنها فقط بخشی از رشد فرزند شما هستند در والدین شایع است. بالاخره بچه ها در سنین مختلف رفتارهای متفاوتی خواهند داشت. با این حال، این علائم رفتاری در ارتباط با سایر علائم اضطراب دوران کودکی می تواند وجود یک اختلال اضطرابی را تایید کند.
آنها درباره موقعیت های ترسناک احتمالی که ممکن است پیش آید می پرسند.
هنگام بازی با دیگران سکوت می کنند.
از رفتن به مدرسه امتناع می کند.
اغلب تنها می ماند.
از موقعیت های اجتماعی دوری می کند.
مدام به دنبال تایید است.
بدون دلیل موجه می گوید «نمی توانم».
درمان اضطراب دوران کودکی
درمان اضطراب دوران کودکی اغلب برای افرادی که دارای اختلال اضطراب جدایی هستند بسیار موفق است. به طور کلی توصیه می شود که کودکان تحت درمان همزمان با دارو و درمان قرار گیرند. مطالعات نشان داده اند که ترکیب دارو و درمان بسیار موفق تر از درمان به تنهایی یا دارو درمانی به تنهایی است.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
با شنیدن عبارت اختلال استرس پس از سانحه، تفکر اولیه اکثر افراد، PTSD مربوط به جنگ است که گاهی اوقات شلیک شوک یا خستگی نبرد نامیده می شود. اگر کودکی یک رویداد آسیب زا مانند سوء استفاده یا مرگ در خانواده را پشت سر گذاشته باشد، ممکن است به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) تشخیص داده شود. این یک اختلال اضطرابی است که زمانی ایجاد می شود که کودک ضربه شدیدی را تجربه کند، هر چیزی که او را به یاد این تروما بیاورد ممکن است او را به شدت مضطرب کند. علائم در کودکان و بزرگسالان یکسان یا مشابه است، اما اغلب تشخیص آنها در کودکان دشوارتر است زیرا به روش های مختلف ظاهر می شوند. شناسایی علائم به ویژه در کودکان کوچکتر که نمی‌توانند توضیح دهند یا در مورد اتفاقی که برایشان می‌افتد سردرگم هستند دشوار است. علاوه بر این، گاهی اوقات رفتارهای کودکان کوچکتر از سنین پیش دبستانی تا مهدکودک به عنوان رفتاری عجیب و غریب درنظر گرفته می شود، یا اغلب با علائم احتمالی ADHD یا حتی اوتیسم اشتباه گرفته می شود. کودکان سه سال به بالا معمولاً هفت تا 10 ساعت در روز و گاهی اوقات بیشتر با مراقبان یا معلمان هستند. این بدان معناست که اغلب مهدکودک، معلم پیش دبستانی یا کلاس اول خط دفاعی برای نجات کودک از آزار مداوم و کمک گرفتن برای علائم استرس پس از سانحه، در مراحل اولیه آن، قبل از اینکه کودک را در بزرگسالی دنبال کند، است. (کلوتر و همکاران، 2009).
اگر شما یا شخصی که می‌شناسید یا ممکن است مورد سوء استفاده قرار گرفته باشد، لطفاً با خط تلفن ملی اورژانس اجتماعی 123 تماس بگیرید.
معلمان به عنوان خبرنگاران
معلمان به همراه سایر متخصصان خدمات کودک در تمام 50 ایالت همان چیزی هستند که به عنوان گزارشگران اجباری شناخته می شوند. این بدان معناست که اگر معلمی مشکوک باشد که کودک آزاری در خانه یا هر جایی رخ می دهد، باید این سوء ظن را به سازمان محلی حمایت از کودکان و یا دفتر خدمات اجتماعی گزارش دهند. معلم ملزم به تماس با پلیس نیست، اداره حفاظت از کودکان با دریافت گزارش رسیدگی می کند و در آن زمان کاملاً از دست معلم و مسئولیت آن خارج است. برخی از مدارس این کار را حتی بیشتر برای معلمان ساده می کنند و به آنها اجازه می دهند از دفتر مشاوره یا از طریق مدیریت مدرسه به عنوان مجرای گزارش استفاده کنند. با این حال، این مرحله اضافی به معنای زمان با ارزش از دست رفته در گزارش و اقدام است. معلمان موظف به گزارش هستند، نحوه گزارش آنها به طور کلی به منطقه مدرسه آنها بستگی دارد. هیچ معلمی هرگز نباید برای تهیه گزارش مستقیم دچار مشکل شود. ممکن است در درجه اول به دلیل ناهماهنگی پروتکل های آنها باشد که برخی از معلمان گزارش نمی دهند. حتی در مواردی اگر عدم ارائه گزارش بتواند منجر به از دست دادن شغل و لغو مجوز تدریس آنها شود، معلمان اغلب به دلیل پیچیدگی یا عدم اعتماد به مهارت های خود، گزارش نمی دهند. هرچه مراحل ساده‌تر باشد، معلمان احساس راحتی و اطمینان بیشتری در برقراری تماس لازم یا پر کردن فرم‌های ضروری آنلاین خواهند داشت. توقف های بسیار زیاد، شکاف های خطرناکی را در زمان برای کودکان آزاردهنده ایجاد می کند. گزارش نکردن آسیب کودکان توسط معلمان به منزله ناکام ماندن کودک و احتمال ایجاد آسیب بیشتر به او خواهد بود.
فهمیدن، حتی زمانی که کودک نمی گوید.
سوء استفاده همیشه به صورت کبودی یا زخم شدن قابل مشاهده ظاهر نمی شود. کودکانی که مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند، ممکن است علائم خود را در رفتارها نشان دهند، مانند کودکان دچار آزار عاطفی. علاوه بر این، کودکانی که شاهد آزار و اذیت هستند ممکن است در هنگام مشاهده آزار یکی از والدین به دیگری یا خواهر و برادر، استرس پس از سانحه را تجربه کنند. بیشترین علائم نادیده گرفته شده در کودکان و بزرگسالان مربوط به PTSD است. این علائم اغلب در کودکان به عنوان ویژگی های کودک و در بزرگسالان به عنوان بیماری های روانی نادیده گرفته می شوند. در حالی که PTSD تحت معیارهای تشخیصی اختلالات روانی قرار می گیرد، اما درون زاد نیست بلکه در نتیجه ضربه روانی و اغلب جسمی است.
علائم و نشانه های PTSD پس از شناخت صحیح به راحتی قابل تشخیص است. اختلال استرس پس از سانحه تظاهر علائم مربوط به آسیب روانی است که مستقیماً در قربانی یا فردی که شاهد چیزی است بروز پیدا می کند که در آن زمان بسیار ویرانگر بوده است. این فرد آن حادثه را دوباره زنده و مرور می‌کند و به محرک‌های خاصی بسیار حساس می شود.
اگر شخصی شاهد تیراندازی بود. رنگ قرمز ناشی از خاطره دیدن خون می‌تواند منجر به حالت تهوع شود، یا حرکت معکوس ماشین می‌تواند باعث شود که فرد شروع به لرزیدن کند یا سر خود را با چیزی می پوشاند. این فرد احتمالاً از منطقه ای که تیراندازی شده است دوری می کند، یا در سالگرد آن حادثه واکنش شدیدی نشان می دهد و به سادگی از خانه در روز سالگرد خارج نمی شود.
علائم و نشانه های PTSD در کودکان
در کودکان به نسبت بزرگسالان همه چیز به آن میزان پیچیده و خشک نیست. هر کدام یا همه اینها می تواند نشانه های سوء استفاده یا PTSD باشد:
در هنگام نزدیک شدن به او، تکان می خورد یا عقب نشینی می کند.
خود را منزوی می کند.
از صحبت در مورد خانواده یا زندگی خانوادگی امتناع می ورزد؛ وقتی هم که این کار را می کند، با عبارات درخشان و مفصلی است.
گریه بدون تحریک شدن آشکار
اجتناب و دوری کردن
به راحتی عصبانی می شود.
تحریک پذیر
شروع به دعوا با همسالان می کند.
هنگام نام بردن از والدینش (یا متجاوز دیگر) به خود می لرزد یا می ترسد.
از دست دادن اشتها
کبودی / علائم روی بدن
بازی نمی کند.
نمرات ضعیف
ظاهر ژولیده
بهداشت ضعیف
تشخیص گذاری کودکان زیر شش سال برای علائم سوء استفاده یا PTSD مرتبط با سوء استفاده بسیار دشوار است. با توجه به انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، علائم و نشانه های زیر در این گروه سنی شایع ترین هستند:
واکنش های ناگهانی و مکرر به خاطرات رویداد آسیب زا، در هنگام خواندن کتاب و غیره، گاهی اوقات در بازی کردن یا آثار هنری تجلی می یابد.
وقتی از او می پرسند که چرا در مدرسه خواب آلود است، می گوید که شب ها خواب های بد می بیند.
یادآوری مجدد، طوری واکنش نشان می دهد که گویی رویداد تکرار می شود.
از نظر روانی به محرک های بیرونی مشابه واکنش نشان می دهد.
تظاهرات فیزیولوژیکی مانند خیس شدن شلوار، شکایت معده یا سایر بیماری های جسمی.
شکایت از درد در نقاطی که هدف بدنی آزار جسمی یا جنسی هستند، حتی زمانی که هیچ نشانه ای وجود ندارد.
آیا مشاوره با متخصص کودک و نوجوان می تواند به شما کمک کند؟ با صحبت کردن با یک متخصص در هوکات قدم بزرگی در سلامت روان خود بردارید.
درمان
رایج ترین روش روان درمانی مورد استفاده برای درمان اضطراب دوران کودکی، درمان شناختی رفتاری (CBT) است. تحقیقات در یک محیط کنترل شده ثابت کرده است که CBT موثرترین شکل روان درمانی برای درمان اضطراب در کودکان و بزرگسالان است. برای کودکان، جلسات درمانی و تمرینات متناسب با سطح سنی آنها تنظیم می شود. در CBT، بچه‌ها روش‌های سالمی را برای تغییر الگوهای فکری ناسالم خود یاد می‌گیرند و یاد می‌گیرند که الگوهای سالم را توسعه دهند. مطالعات روانپزشکی نوجوانان در مراکز درمانی نیز نشان داده است که ترکیبی از CBT و خانواده درمانی یا مدیریت خانواده بسیار موثرتر از CBT برای اختلالات اضطرابی است. این مطالعه نشان داد که کودکانی که هم تحت درمان CBT و هم تحت مدیریت خانواده قرار می‌گیرند، میزان موفقیت بسیار بالاتر و نرخ عود کمتری در مدیریت علائم داشتند.
داروها
تعداد کمی از داروها برای استفاده در کودکان برای درمان اضطراب تایید شده اند و ممکن است بیشتر برای نوجوانان بزرگتر استفاده شوند. رایج‌ترین نوع دارویی که برای اضطراب و افسردگی دوران کودکی تجویز می‌شود، داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است که نوعی داروی ضد افسردگی است که برای اضطراب نیز استفاده می‌شود.
از بین این داروهای SSRI، رایج‌ترین داروهایی که برای کودکان تجویز می‌شوند فلوکستین یا پروزاک و سرترالین یا زولافت هستند.
کمک گرفتن
اگر کودک شما این علائم و نشانه های اضطراب و افسردگی دوران کودکی را دارد، باید در اسرع وقت برای درمان اضطراب او کمک بگیرید. یک درمانگر پلتفرم هوشمند هوکات می تواند فرزند شما را ارزیابی کند و تشخیص دهد که آیا او یک اختلال اضطرابی دارد یا خیر، و اگر چنین است، یک دوره درمانی تجویز کند و یک برنامه درمانی موثر ارائه دهد. اکثر کودکانی که تحت درمان های روان درمانی و دارویی قرار می گیرند، علائم را کاهش می دهند یا ممکن است علائم آنها به طور کامل در طول زمان از بین برود.
بردن
اختلالات اضطرابی ممکن است در کودکان رخ دهد. هرچه زودتر تحت درمان قرار گیرند، زودتر می توانند به لذت بردن از دوران کودکی خود ادامه دهند. ما به عنوان والدین، مسئول مراقبت از علائم و نشانه های اضطراب دوران کودکی و دریافت کمک مورد نیاز آنها هستیم. پلتفرم هوشمند هوکات درمانگرانی دارد که ممکن است بتوانند با اضطراب کودک شما مقابله کنند.
شما مجبور نیستید به تنهایی با مشکلات خود روبرو شوید.
مشاوران مجرب ما در هوکات می توانند به شما کمک کنند.
