دراین زمینه از متخصصین روانشناس و روانپزشک در پلتفرم هوشمند هوکات به طریق مشاوره روانشناسی آنلاین از سراسر جهان بهره مند شوید.
نوشته شده توسط دکتر ماگدالنا بتلس، نویسنده و دکترای روانشناسی با تخصص هایی شامل کودکان، روابط خانوادگی، خشونت خانگی و تجاوز جنسی، توسط تیم تحریریه هوکات
کودکان نیز مانند بزرگسالان ممکن است افسرده باشند. گاهی اوقات کودکان به ظاهر عادی و بدون هیچ مشکل اساسی در زندگی ممکن است افسرده شوند. این نتیجه یک عدم تعادل شیمیایی در مغز است که باعث بروز افسردگی بالینی می شود. علائم خاصی وجود دارد که اگر کودک افسرده است، باید آنها را در کودک خود بشناسید. دریافت کمک و درمان برای سلامت روانی آنها بسیار مهم است. در این مقاله به بررسی علائم افسردگی در کودکان و چگونگی کمک والدین به آنها برای غلبه بر آن خواهیم پرداخت.
علائم افسردگی در کودکان
DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلال روانی) راهنمای دستورالعملی است که به طور گسترده پذیرفته شده است که متخصصان برای تشخیص اختلالات روانی از آن استفاده می کنند. DSM یک دوره افسردگی اساسی را به عنوان رفتارهای افسرده ای توصیف می کند که به طور مداوم برای دو هفته یا بیشتر طول می کشد. بنابراین، اگر کودک شما بیش از دو هفته است که خلق پایین، احساس ناامیدی یا غمگینی داشته است، باید نگران باشید و وضعیت او بررسی شود. در زیر علائم افسردگی طبق دستورالعمل DSM آمده است. فرد باید حداقل پنج مورد از این رفتارها را برای مدت دو هفته یا بیشتر داشته باشد تا به طور رسمی تشخیص داده شود که مبتلا به MDD (اختلال افسردگی اساسی) است. در زیر خلاصه ای از راهنمای DSM آمده است:
احساس غم و اندوه عمیق یا خلق افسرده که بیشتر روز (به مدت دو هفته یا بیشتر) ادامه دارد. برای کودکان، این علامت می تواند به جای ناراحتی، تحریک پذیری باشد.
کاهش علاقه به فعالیت ها (دوباره در اکثر اوقات روز یا تمام وقت).
کاهش وزن قابل توجه (نه از طریق رژیم غذایی)، یا کاهش اشتها. در کودکان به این صورت است که، آنها در حین رشد و در هنگام افزایش وزن مورد انتظار شکست می خورند.
مشکل در خواب (بی خوابی).
کند شدن توانایی ها ویا اعمال روانی حرکتی، یا تحریک آشکار این توانایی های روانی حرکتی. این بدان معنی است که آنها یا لحظاتی دارند که فاقد هدف هستند و به نظر می رسد به دلیل دچار تحریک و تنش می شوند یا کندی و تاخیر قابل توجهی در گفتار و اعمال فیزیکی آنها وجود دارد.
خستگی و از دست دادن انرژی.
احساس بی ارزشی یا احساس گناه بیش از حد برای هر روز .
مشکل در تفکر، تصمیم گیری یا تمرکز هر روز. این ممکن است در نمرات آنها منعکس شود.
اشتغال به مرگ و مردن یا افکار خودکشی.
لطفا توجه داشته باشید که اگر فرزند شما از از دست دادن یکی از عزیزان خود رنج می برد و مراحل غم و اندوه را طی می کند، داشتن این علائم افسردگی طبیعی است. اگر به نظر می رسد که آنها در مرحله افسردگی گیر کرده اند، زمان آن رسیده است که مشاوره سوگ را دنبال کنید تا به آنها در روند سوگ کمک کند. با این حال، اگر آنها از سوگ یا وضعیت پزشکی که علائم فوق را ایجاد می کند رنج نمی برند، باید برای تشخیص و درمان احتمالی MDD (اختلال افسردگی اساسی) نزد یک متخصص برده شوند.
چگونه به کودک خود در افسردگی کمک کنیم؟
افسردگی را نباید ساده گرفت. به خصوص اگر افکار خودکشی وجود داشته باشد. احساسات و عواطف کودک واقعی است و باید جدی گرفته شود. طبق گفته موسسه ملی سلامت روان (NIMH)، خودکشی دومین علت مرگ افراد بین 10 تا 34 سال است. اگر فکر می کنید فرزندتان با معیار MDD (اختلال افسردگی اساسی) مطابقت دارد، کمک حرفه ای توصیه می شود. می توانید کودک خود را برای ارزیابی و ارجاع نزد روانپزشک کودک و نوجوان ببرید. بسته به شدت علائم، ممکن است از داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی بهره مند شوند. اکثر متخصصان دارو را به عنوان اولین درمان برای افسردگی تجویز نمی کنند. در عوض، روان درمانی اولین خط دفاعی در برابر افسردگی است، در صورتی که روان درمان کافی نباشد یا علائم به اندازه کافی شدید باشند، دارو با روان درمانی همراه می‌شود.
آزمون دادن
ابزارهای ارزیابی وجود دارد که متخصصان می توانند از آنها برای کمک به تشخیص درست اینکه آیا فرزند شما افسرده است یا خیر، استفاده کنند. سه ابزار مورد استفاده در ارزیابی افسردگی کودکان عبارتند از:
مقیاس درجه بندی افسردگی کودکان (CDRS)
پرسشنامه افسردگی کودکان (CDI)
برداشت کلی بالینی (CGI)
بردن فرزندتان نزد یک مشاور، روانشناس یا روانپزشک حرفه ای می تواند به اطمینان از انجام آزمایش و ارزیابی مناسب کمک کند.
روان درمانی
امروزه انواع مختلفی از روان درمانی موجود است. یافتن متخصصی که در زمینه افسردگی دوران کودکی و درمان آن تخصص داشته باشد، مهم است. درمان شناختی رفتاری یکی از روش های درمانی پیشرو در درمان افسردگی دوران کودکی است. برای کودکان کوچکتر، بازی درمانی در درمان افسردگی دوران کودکی مفید است، زیرا کودکان اغلب می توانند از طریق بازی بهتر از مکالمه ارتباط برقرار کنند.
کارهایی که والدین می توانند در خانه برای کمک به فرزند افسرده خود انجام دهند.
علاوه بر جستجوی کمک حرفه ای، چند کار وجود دارد که والدین می توانند در خانه برای کمک به فرزند افسرده خود انجام دهند:
- با کودک خود در مورد احساسات او به شیوه ای دلسوزانه و همدلانه صحبت کنید.
نشستن رو در رو و پرسیدن از کودک در مورد احساساتش می تواند فشار زیادی را به او وارد کند. با این حال، پیاده‌روی، بازی روی تخته یا بازی کردن در کنار فرزندتان (هر بازی ای را که برای سن کودکتان مناسب است انتخاب کنید) می‌تواند به او اجازه دهد آرامش داشته باشد و احساسات خود را بازگو کند. از فرزندتان سؤالات باز بپرسید که به بیش از یک بله یا نه ساده نیاز دارد تا در گفتگوهای معنادارتر شرکت کند. در حالی که آنها با شما صریح و روراست هستند، هرگز قضاوت نکنید، زیرا به ناچار باعث می شود که آنها ساکت شوند و از صمیمیت با شما دور شوند. اشکالی ندارد که در طول مکالمات زمان هایی را در نظر بگیرید که سکوت کنید زیرا گاهی اوقات کودک در طول مدت زمانی که با هم هستید، افکار و احساسات خود را پردازش می کند. مجبور نیستید فضا و کل زمان را با صحبت کردن پر کنید زیرا گاهی اوقات سکوت مفید است. - فعالیت هایی را ارائه دهید که به آنها کمک کند تا آرام شوند و استرس را از بین ببرند.
برای بچه های کوچکتر، راه های ساده ای وجود دارد که به آنها کمک می کند تا آرام شوند. فرصت‌هایی برای بازی فراهم کنید که برایشان آرامش‌بخش باشد، مانند رنگ‌آمیزی، نقاشی، کار با خاک رس، یا بازی با اسباب‌بازی‌های شن و ماسه. باز هم، فعالیت هایی را پیدا کنید که کودک شما به آنها علاقه مند است، برای سن او مناسب هستند و برای آرام کردن او مفید هستند. - محدود کردن زمان کار با گوشی یا لپ تاپ
فناوری برای کاهش افسردگی کودک شما مفید نیست. این کار اغلب می تواند فراری باشد که آنها را از باز کردن بیشتر احساسات و عواطف خود باز می دارد. زمان حضور در مقابل تلویزیون، لپ‌تاپ، تلفن هوشمند، بازی‌های ویدئویی و تبلت و غیره را محدود کنید. هر وسیله الکترونیکی که به نظر می‌رسد مانع از تعامل چهره به چهره کودک شما می‌شود، باید محدود شود. دکتر سیرز نقل می کند که محققان دریافته اند کودکانی که زمان های بیشتری را با صفحه نمایش گوشی یا لپ تاپ دارند در معرض خطر بیشتری برای اضطراب و افسردگی هستند. فعالیت‌های جایگزینی را به جای زمان نمایشگر ارائه دهید، مانند پیاده‌روی، کاردستی، نقاشی، ساخت‌وساز، دوچرخه‌سواری و بازی در بیرون، و غیره. برخی از کودکان ممکن است به‌قدری به زمان صفحه نمایش خود به عنوان منبع سرگرمی خود وابسته باشند که ممکن است نیاز داشته باشند شما در کنار آنها برای انجام فعالیت های جایگزین شرکت کنید. اگر فرزند شما از افسردگی رنج می برد، کمبود دوست دارد و عادت دارد هر روز بعد از مدرسه بنشیند و بازی های ویدیویی انجام دهد، نمی توانید به سادگی به فرزندتان بگویید که برای بازی به بیرون برود. با کودک خود به بیرون بروید و طبیعت گردی کنید یا کودک خود را به زمین بازی ببرید و با هم سرگرم شوید تا او را درگیر این فعالیت های جایگزین کنید.
آیا مشاوره با متخصص کودک و نوجوان می تواند به شما کمک کند؟ با صحبت کردن با یک متخصص در هوکات قدم بزرگی در سلامت روان خود بردارید.
- تشویق برای گذراندن زمان در فضای باز و فعالیت های فیزیکی.
فرزندان خود را تشویق کنید تا در فعالیت هایی که به ویژه فضای آزاد و طبیعت را در بر می گیرد مانند طبیعت گردی شرکت کنند. این فعالیت ها را با آنها انجام دهید تا به آنها کمک کنید تا در این اقدامات شرکت کنند. باز هم این فرصتی است برای اینکه گفتگوهای باز در زمان با کیفیت انجام شود. - هنگامی که مشکلات و وظایف دشوار پیش می آید به کودک خود کمک کنید.
به آنها کمک کنید تا کار را به بخش های کوچکتر و قابل کنترل تر تقسیم کنند. کودکان مبتلا به افسردگی اغلب در انجام مشکلات و وظایف بزرگ مشکل دارند و آنها را طاقت فرسا می دانند. کمک به آنها با تقسیم کار به وظایف کوچکتر و قابل مدیریت تر، به افزایش اعتماد به نفس آنها در هنگام تسلط بر وظایف کوچک کمک می کند. تسلط بر کارهای کوچک منجر به تسلط بر کارهای بزرگتر در طول زمان می شود. این یک فرآیند زمان بر و نیاز به صبر و تمایل به کار در کنار فرزندتان است. این به این معنی نیست که کار را خودتان انجام دهید یا فقط خودتان مشکل را به عهده بگیرید. در بسیاری از مواقع تمام چیزی که کودک نیاز دارد این است که شما کارهای بزرگتر را به کارهای کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید و با صبر و حوصله با فرزندتان در تکمیل این وظایف کوچکتر صحبت کنید. - به کودک خود کمک کنید تا استرس زندگی را کاهش دهد.
وقتی کودکان افسرده هستند، به طور کلی در انجام فعالیت های زندگی با مشکل بیشتری مواجه می شوند. فعالیت هایی که باعث افزایش استرس می شوند را کاهش دهید و به دنبال راه هایی برای کمک به کاهش استرس در زندگی کودک خود باشید.
- در خانه جو مثبت را تقویت کنید.
نگرش ها، زبان و مکالمات منفی را کاهش یا حذف کنید. همچنین از صداهای بلند، رفتارهای پرخاشگرانه منفعلانه و هرگونه خشونت فیزیکی در خانه خودداری کنید. خانه خود را به جای فضایی که همیشه متزلزل است (از نظر کلمات، احساسات یا از نظر فیزیکی) به پناهگاهی امن برای فرزندتان تبدیل کنید. آن را به محیطی آرام تبدیل کنید که باعث می شود فرزندتان از نظر روانی، عاطفی و جسمی احساس امنیت و آسایش کند. - به فرزند خود کمک کنید تا موقعیت های زندگی را مثبت ببیند.
در یک موقعیت به جای نکات منفی، به نکات مثبت اشاره کنید. به آنها کمک کنید جنبه روشن هر موقعیتی را ببینند. با گفتن کلماتی که نشاط آور، دلگرم کننده و مثبت هستند، الگویی برای دیدن نکات مثبت زندگی باشید. در برابر وسوسه بیان افکار منفی که به ذهن شما خطور می کند مقاومت کنید زیرا کودک شما می تواند احساسات و کلمات شما را تغذیه کند. - وقتی فرزندتان در مورد احساسش صحبت می کند، باور کنید.
با حوصله به آنها گوش دهید و حرف هایشان را جدی بگیرید. احساسات آنها را نادیده نگیرید یا به حداقل نرسانید. وقتی احساسات خود را باز می کنند ابراز همدردی و شفقت کنید. به آنها کمک کنید تا از جملات “من احساس می کنم” در بیان احساسات خود استفاده کنند.
- مراقب رفتارهای خودکشی گرایانه باشید.
چنین رفتارهایی شامل تحقیق کودک یا نوجوان شما در مورد این موضوع به صورت آنلاین، بی توجهی به از دست دادن دارایی های خود و مشغول شدن به مرگ است. با دیدن رفتارها یا افکار خودکشی فوراً از متخصص کمک بگیرید. این شماره را در دسترس داشته باشید و در صورت شک از آن استفاده کنید: خط تلفن ملی اورژانس اجتماعی 123 و یا شماره بهزیستی شهر خود را داشته باشید. - تمام نسخه ها، الکل، مواد مخدر و سلاح ها را در کمدی دارای قفل و دور از کودکان و نوجوانان نگه دارید.
این توصیه برای همه کودکان داده شده است، اما برای کودکانی که افسرده هستند حتی بیشتر ضروری است زیرا احتمال سوءمصرف مواد مخدر و الکل در آنها افزایش می یابد. شرایط آنها احتمال اقدام به خودکشی را افزایش می دهد. بنابراین اسلحه ها و ابزارهایی مانند طناب و چاقوهایی که می توانند برای خودکشی استفاده شوند را دور از توانایی کودک نگه دارید. - زمان با کیفیت را یکبار در طول روز با کودک خود سپری کنید.
در طول روز، هر روز، زمانی را برای گذراندن اوقات با کیفیت با فرزندتان اختصاص دهید. شما ممکن است زمان محدودی داشته باشید و نتوانید یک ساعت یا بیشتر در روز را برای اختصاص دادن یک به یک با کودکان خود در نظر بگیرید، اما باید حداقل 20 دقیقه در روز را در اختیار کودک خود باشید تا زمان با کیفیتی را با یک به یک آنها با هم سپری کنید. فعالیت های پیشنهادی ذکر شده در این نقطه را امتحان کنید.
- مشوق و حامی فرزند خود باشید.
به خاطر موقعیت و وضعیت فرزندتان عشق را به او بیشتر نشان دهید و نه ناامیدی یا خشم. تلاش کنید تا نگرش خود را مثبت نگه دارید تا فرزندتان نیز بتواند موارد مثبت را ببیند. روزانه کلمات تأییدی ارائه دهید که بر اساس پیامدهایی که تجربه کرده اند (مانند نمره یا برد) نباشد، بلکه تلاشی را که انجام می‌دهند تحسین کنید. اگر نتیجه ای که کسب کرده اند را تحسین کنید، وقتی تلاش‌هایشان به نتیجه نرسد، ناامید خواهند شد. اگر آنها به خاطر تلاش‌هایشان بدون توجه به نتیجه مورد تحسین قرار گیرند، اعتماد به نفسشان بر اساس چیزی شکل گرفته است که می‌توانند کنترل کنند (تلاشی که برای کارها انجام می‌دهند). - به کودک خود کمک کنید تا سبک زندگی سالمی داشته باشد.
خواب عامل بسیار مهمی در خلق و خوی کودک شما است. نداشتن خواب کافی می تواند باعث ناراحتی کل روز شود. با توجه به Sleep Aid Resource، کودکان بین 3 تا 18 سال به 8 تا 12 ساعت خواب در هر شب نیاز دارند. اطمینان حاصل کنید که کودک شما یک رژیم غذایی سالم و متعادل دارد، فعالیت بدنی یا ورزش روزانه دارد و زمان کافی برای خواب دارد. - به فرزند خود کمک کنید تا روابط و دوستی های مثبت با همسالان خود را تقویت کند.
برای فرزند کوچکترتان تاریخ بازی تعیین کنید و بچه های بزرگتر را تشویق کنید تا دوستانشان را به خانه شما دعوت کنند.
- در مورد قلدری صحبت کنید.
این می تواند یکی از دلایل افسردگی کودک شما باشد، بنابراین در مورد زندگی او در خارج از خانه و تعامل آنها با همسالان خود صحبت کنید. به آنها کمک کنید قلدری را تشخیص دهند و در مورد نحوه برخورد صحیح با قلدری صحبت کنند. - به کودک خود کمک کنید تا برنامه درمانی را که توسط پزشک، مشاور، روانشناس یا روانپزشک مشخص شده است، دنبال کند.
مطمئن شوید که برنامه درمانی را که متخصص مراقبت های بهداشتی فرزندتان برای کودک ترسیم کرده است، می دانید. این ممکن است شامل توصیه های جلسه مشاوره، داروها و توصیه هایی برای پیگیری در خانه باشد. تکمیل برنامه به ارائه نتایج بهینه برای فرزند شما در دراز مدت کمک می کند. یک طرح درمانی کار نمی کند مگر اینکه دنبال شود. - بدانید که درمان حرفه ای برای نشان دادن نتایج به زمان نیاز دارد.
برای چند هفته اول انتظار نتیجه را نداشته باشید. ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد، بنابراین با کودک خود صبور باشید و او را درک کنید.
آیا مشاوره با متخصص کودک و نوجوان می تواند به شما کمک کند؟ با صحبت کردن با یک متخصص در هوکات قدم بزرگی در سلامت روان خود بردارید.
افسردگی در کودکان قابل درمان است.
افسردگی در کودکان ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. کاملا قابل درمان است. در صورتی که کودک شما احتمالاً با یک دوره افسردگی تشخیص داده شود، کمک حرفه ای توصیه می شود. مداخلاتی وجود دارد که می تواند در یک محیط حرفه ای، در خانه و مدرسه اجرا شود. نکته کلیدی داشتن یک برنامه عمل برای کمک به فرزندتان است. نادیده گرفتن مشکل یا امید به از بین رفتن افسردگی برنامه خوبی نیست. شروع درمان برای بهبود افسردگی در کودکان ضروری است. اولین قدم صحبت کردن با پزشک اطفال فرزندتان است تا گام های اولیه را بردارید. او شما را به متخصصانی در منطقه معرفی می کند که می توانند به کودک شما کمک کنند تا بر افسردگی خود غلبه کند. با شما در کنار آنها، هر مرحله از راه را با هم پشت سر خواهید گذاشت و این امکان وجود دارد که رابطه شما با فرزندتان نیز در این روند تقویت شود. این می تواند باعث دیدگاه مثبت شما در مورد وضعیت موجود باشد.
شما مجبور نیستید به تنهایی با مشکلات خود روبرو شوید.
مشاوران مجرب ما در هوکات می توانند به شما کمک کنند.
