درمان اوتیسم - اوتیسم چیست؟ اوتیسم و روش‌های درمان آن

اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم، شرایطی است که رفتارهای فرد، روابط اجتماعی و تعامل او با سایرین را تحت تاثیر قرار می دهد. این شرایط شامل بیماری های مختلف از جمله سندرم آسپرگر است. اوتیسیم، امروزه به عنوان شرایطی که طیف وسیعی از علایم و شدت ها را دارد، درمان می شود. اگرچه به طور کلی به صورت اختلال طیف اوتیسم نامیده می شود، اما بسیاری از افراد هنوز از اصطلاح “اوتیسم” برای اشاره به این بیماری استفاده می کنند.

باید گفت که هیچ درمان قطعی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد، اما چندین روش می تواند به بهبود عملکرد اجتماعی، یادگیری و کیفیت زندگی کودکان و بالغین مبتلا به اوتیسم کمک کند. به یاد داشته باشید که اوتیسم، یک شرایط طیف محور است. برخی از افراد ممکن است نیاز به درمان کمی داشته باشند یا اصلا نیاز به درمان نداشته باشند در حالی که سایرین ممکن است نیاز به درمان‌‌های تهاجمی داشته باشند.

همچنین مهم است بدانیم که تعداد زیادی از پژوهش ها در مورد درمان اوتیسم، روی کودکان تمرکز دارند. این بدین علت است که پژوهش های موجود پیشنهاد کرده اند که درمان زمانی که قبل از سه سالگی آغاز شود، موثرتر خواهد بود. تا امروز، بسیاری از درمان هایی که برای کودکان طراحی شده اند می توانند به بالغین نیز کمک کنند. برای یادگیری بیشتر در مورد روش های مختلف درمان اوتیسم، ادامه این مطلب را مطالعه کنید.

تحلیل رفتار کاربردی

تحلیل رفتار کاربردی (ABA)، یکی از گسترده ترین درمان های اوتیسم استفاده شده برای کودکان و بالغین است. این نوع درمان اشاره به یک مجموعه از تکنیک های طراحی شده برای تشویق رفتارهای مثبت با استفاده از یک سیستم پاداش دارد. چندین نوع از درمان‌های ABA وجود دارد، از جمله:

• آموزش کارآزمایی مجزا (Discrete trial training). این تکنیک از مجموعه ای از کارآزمایی ها برای تشویق آموزش مرحله به مرحله استفاده می کند. به اصلاح رفتارها و پاسخ ها، پاداش داده می شود و خطاها چشم پوشی می شوند.

• مداخله ی رفتاری متمرکز اولیه. کودکان، عموما زیر سن 5 سالگی، به صورت فرد به فرد با یک درمانگر یا در یک گروه کوچک، کار می کنند. این نوع از درمان اوتیسم معمولا در طی یک دوره ی چند ساله انجام می شود تا به کودک برای توسعه ی مهارت های ارتباطی و کاهش رفتارهای مساله ساز، از جمله، پرخاش یا آسیب زدن به خود کمک کند.

• آموزش پاسخ‌محور. این روش درمان اوتیسم یک استراتژی استفاده شده در محیط روزمره ی هر فرد است که مهارت های محوری، از جمله، انگیزه برای یادگیری یا آغاز ارتباط را آموزش می دهد.

• مداخله ی رفتار شفاهی (زبانی). در این نوع از درمان اوتیسم یک درمانگر با فرد کار می کند تا به بیمار برای درک اینکه انسان ها چرا و چطور از زبان برای ایجاد ارتباط استفاده می کنند، کمک کند.

• حمایت رفتاری مثبت. این نوع از درمان اوتیسم شامل ایجاد تغییرات محیطی در خانه یا کلاس درس به منظور ایجاد حس رفتاری خوب است.

رفتار درمانی شناختی

رفتار درمانی شناختی (CBT)، نوعی از گفتار درمانی است که می تواند یک درمان اوتیسم موثر برای کودکان و بزرگسالان باشد. در طی یک جلسه ی درمانی CBT، افراد در مورد ارتباط بین احساسات، افکار و رفتارها یاد می گیرند. این نوع درمان اوتیسم ممکن است به شناسایی افکار و احساساتی که رفتارهای منفی را باعث می‌شوند، کمک کند.

یک مطالعه مروری در سال 2010 پیشنهاد کرده است که درمان CBT، به ویژه در کمک به افراد مبتلا به اوتیسم برای مدیریت اضطراب، سودمند است و همچنین به بیماران برای درک بهتر عواطف در سایرین کمک می کند.

آموزش مهارت های اجتماعی

آموزش مهارت های اجتماعی (SST)، روشی برای افراد، به ویژه کودکان، برای توسعه ی مهارت های اجتماعی است. برای برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، تعامل با سایرین، خیلی مشکل است. این نوع درمان اوتیسم می تواند منجر به ایجاد چالش های زیادی در طی زمان شود.

هرکسی که تحت درمان SST قرار می گیرد، مهارت های اجتماعی، از جمله نحوه ی مکالمه، درک شوخی و خواندن اشارات عاطفی را آموزش می بیند. اگرچه این نوع از درمان عموما در کودکان استفاده می شود اما ممکن است برای نوجوانان و افراد بالغ، در بیست سال اول زندگی شان نیز موثر باشد.

اتحاد درمانی حسی

افراد مبتلا به اوتیسم، گاهی اوقات به طور غیر عادی توسط ورودی های حسی مانند ورودی های دیداری، صدا یا بو تحت تاثیر قرار می گیرند. اتحاد درمانی اجتماعی بر اساس این تئوری است که تقویت برخی از حس های بیمار، یادگیری و نشان دادن رفتارهای مثبت را مشکل می سازد.

درمان اوتیسم به روش STT تلاش می کند تا پاسخ فرد به محرک حسی را هموار کند. این درمان معمولا توسط یک کاردرمانگر انجام می شود و روی بازی هایی مانند نقاشی در حالت ایستاده یا طناب زدن تکیه دارد.

کاردرمانی

کاردرمانی (OT) زمینه ای از بهداشت و درمان است که روی آموزش مهارت ها عملکردی که کودکان و بالغین در زندگی روزمره ی خودشان به آن ها نیاز دارند، تمرکز دارد. برای کودکان، این درمان اغلب شامل آموزش مهارت های حرکتی، مهارت های نوشتن با دست و مهارت های خود مراقبتی می باشد.

برای بالغین، درمان اوتیسم به روش OT روی توسعه ی مهارت های زندگی مانند پخت و پز، تمیز کردن، و سروکار داشتن با پول تمرکز دارد.

گفتاردرمانی

گفتار درمانی، مهارت های زبانی را آموزش می دهد که می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم برای ایجاد ارتباط بهتر کمک کند. این درمان معمولا توسط یک پاتولوژیست زبان – گفتار یا کاردرمانگر، به نحو بهتری انجام می شود. گفتار درمانی می تواند به کودکان برای بهبود سرعت و ریتم سخن گفتن و همچنین استفاده ی درست از کلمات کمک کند. آن همچنین می تواند به بالغین در مورد ایجاد ارتباط با افکار و احساسات کمک کند.

دارو درمانی

هیچ دارویی وجود ندارد که به صورت اختصاصی برای درمان اوتیسم طراحی شده باشد. به هرحال، چندین دارو برای شرایط دیگر که ممکن است همراه با اوتیسم رخ دهند، مورد استفاده قرار می گیرند و ممکن است به بهبود برخی از علایم کمک کنند.

داروهای استفاده شده برای کمک به مدیریت اوتیسم در چند گروه اصلی طبقه‌بندی می شوند:

• داروهای ضد روان پریشی. برخی داروهای ضد روان پریشی جدیدتر ممکن است به مشکلات پرخاش گری، خود آسیب زنندگی و رفتاری در کودکان و بالغین مبتلا به اوتیسم کمک کنند. سازمان FDA اخیرا استفاده از داروهای ریسپریدون (ریسپردال) و آریپیپرازول (ابیلیفای) را برای درمان اوتیسم تایید کرده است.

• داروهای ضد افسردگی. اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم، داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، اما محققین هنوز مطمئن نیستند که آیا این داروها واقعا به علائم اوتیسم کمک می کنند یا نه. تا امروز، مشخص شده است که این نوع از داروها ممکن است برای درمان اختلال وسواس، افسردگی و اضطراب در افراد مبتلا به اوتیسم مفید باشند.

• محرک ها. محرک هایی مانند متیل فنیدات (ریتالین)، عموما برای درمان ADHD مورد استفاده قرار می گیرند اما آن ها ممکن است به درمان علائمی که با اوتیسم هم پوشانی دارند از جمله، عدم توجه و بیش فعالی نیز کمک کنند. یک مقاله مروری در سال 2015، که به استفاده از داروها برای درمان اوتیسم پرداخته است، پیشنهاد کرده است که حدود نیمی از کودکان مبتلا به اوتیسم، از محرکها سود میبرند با این حال، این داروها برخی عوارض جانبی منفی را نیز دارند.

• داروهای ضد تشنج. برخی افراد مبتلا به اوتیسم، صرع (تشنج) نیز دارند بنابراین، گاهی اوقات داروهای ضد صرع (ضد تشنج) نیز برای درمان علائم ناشی از اوتیسم تجویز میشوند.

درمان-اوتیسم