امروزه شاهد افزایش چشگیر جراحی های زیبایی هستیم. تا حدی که ایران ازحاظ میزان جراحی های زیبایی جزو ده کشور اول در دنیا است. افرادی که به جراحی های زیبایی روی می آورند دغدغه خاطر زیادی در رابطه با زیبایی خود دارند. این افراد دائم درپی مقایسه خود با دیگران هستند.

اختلال بدریخت انگاری بدن، شدیدترین شکل دغدغه ذهنی درباب زیبایی چهره و بدن است. در این اختلال فرد دائما با یک نقص در ظاهر یا چهره خود درگیری ذهنی دارد و این اشتغال ذهنی باعث ناراحتی در فرد می شود. افرادی که دارای این اختلال هستند به دلیل دغدغه خاطر زیاد با چهره یا ظاهر خود، در کار و روابطشان دچار مشکل می شوند. چرا که دائما نگران هستند که دیگران درمورد چهره و ظاهرشان چه نظری دارند و از کوچکترین اظهارنظر منفی آنها درمورد زیبایی شان به شدت به هم می ریزند.

افرادی هم که دارای این دغدغه خاطر هستند دائما باید خود را در آینه وارسی کنند یا نیاز دارند که به شکل افراطی آرایش افراطی کنند. البته یک دسته از این افراد هم ممکن است از دیدن خود در آینه چنان احساس شرم کنند که از هر نوع آینه ای اجتناب کنند. حتی ممکن است از بقیه کناره گیری کنند و منزوی شوند. این افراد برای بهترشدن حال شان درنهایت به جراحی های زیبایی پناه می برند.

اما آیا جراحی های زیبایی در بهبود حال این افراد موثر است؟ جراحی های زیبایی چیزی از مشکلات این افراد کم نمی کند. چرا که آنها یک نقص خیالی در چهره یا ظاهر خود را بیش از آنچه که هست می بینند. به همین ترتیب بعد از جراحی، همچنان ارزیابی منفی گرایانه ای از چهره و ظاهر خود دارند.