شفقت¬به¬خود یعنی با خودتان همان طوری رفتار کنید که با دوستی صمیمی در زمان سختی رفتار می¬کنید، فارغ از اینکه دوست¬تان فرصتی را از دست داده ¬باشد، احساس بی¬کفایتی کند یا اینکه تنها با چالشی دشوار روبه¬رو شده¬ باشد. فرهنگ غرب بر این نکته تاکید دارد که با خانواده، دوستان و همسایگان خود که با مشکلی روبرو هستند مهربان باشیم، اما در مورد برخورد با خودمان چنین تاکیدی وجود ندارد. با یادگیری شفقت¬به-خود می¬آموزیم که در زمان¬های سختی، دوست خوبی برای خود باشیم. به عبارتی به جای دشمن درونی، حامی درونی داشته باشیم. ما معمولاً آن¬گونه که با دوستان خود رفتار می¬کنیم، با خودمان رفتار نمی¬کنیم. قانون طلایی می¬گوید «طوری با دیگران رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار کنند». با این وجود، شاید دوست نداشته باشید آن¬طور که با خودتان رفتار می¬کنید، دیگران با شما رفتار کنند! تصور کنید مهم¬ترین دوست¬تان بعد از اینکه با نامزدش قطع رابطه کرده است با شما تماس بگیرد و مکالمه شما این طور پیش برود: شما تلفن را برمی¬دارید و می¬گویید: «سلام، حالت چطوره؟» دوست¬تان پاسخ می¬دهد «خیلی حالم گرفته» و اشک می¬ریزد. او ادامه می¬دهد که خبر داشتی با مایکل قرار داشتم؟ او تنها مردی است که بعد از طلاقم به او علاقة زیادی دارم اما دیشب به من گفت خیلی او را تحت فشار قرار می¬دهم و از این به بعد تمایل دارد که تنها رابطۀ دوستانه¬ای با من داشته باشد. این حرفش نابودم کرد. در ادامه، شما نفس عمیقی می¬کشید و می¬گویید «خوُب، کمی با خودت صادق باش، از فقیر¬بودن و وابستگی-ات اگر بگذریم، زشت و خسته¬کننده هم که هستی و حداقل 10 کیلویی اضافه وزن داری. لطفاً همین الان تمامش کن زیرا هرگز کسی پیدا نمی¬شه که تو را دوست داشته باشه. صادقانه بگم، تو اصلاً لیاقت مایکل را نداری!» آیا اگر نگران حال کسی باشید، این طور صحبت می¬کنید؟ البته که نه. اما این دقیقاً همان رفتاری است که در شرایط مشابه با خودمان داریم. به کمک تمرین¬های شفقت¬به¬خود یاد می¬گیریم همان¬طوری با خود صحبت کنیم که با دوست صمیمی خود صحبت می¬کنیم. برای مثال این¬گونه پاسخ می¬دهید؛ «خیلی متأسفم. الان خوبی؟ حتماً خیلی ناراحت شده¬ای؟ من اینجا هستم که به حرف¬هایت گوش دهم و عمیقاً تو را درک کنم. کمکی از دست من برمی¬آید که انجام دهم؟».