با مراقبه تنفس محبت آمیز آشنا شوید. به نوعی می¬توان گفت که توجه¬آگاهی مهارت ساده¬ای است، زیرا به تنها چیزی که نیاز دارد این است که با استفاده از حواس پنج¬گانه، به آنچه در حال وقوع است توجه کنیم. برای مثال، سعی کنید برای لحظاتی بر هر آنچه به هر یک از حواس¬تان وارد می¬شود، تمرکز کنید. شنیدن. چشمانتان را ببندید و به صداهای اطراف خود گوش دهید. اجازه دهید صداها به سمت شما بیایند. به آنچه می¬شنوید (صداها را یکی پس از دیگری) توجه کنید، و در درون خودتان آنها را بازشناسی کنید. لازم نیست آنچه می¬شنوید را نام¬گذاری کنید. دیدن. چشمانتان را باز کنید و با زاویه¬ای باز نگاه کنید. به آنچه می¬بینید توجه کنید و از هر منظره به منظرۀ دیگر بروید. لمس. دوباره چشمانتان را ببندید و به حس¬های ناشی از تماس بدنتان با صندلی یا کف پایتان با زمین توجه کنید. بوییدن. دستتان را نزدیک بینی¬تان ببرید و به بوهای پوست¬تان توجه کنید. مزه. به مزه¬ای که اکنون در دهان دارید و شاید باقی¬ماندۀ غذای قبل باشد، توجه کنید. مراقبه تنفس محبت آمیز مراقبة زیر به ذهن ما تمرکز و آرامش را آموزش می¬دهد. این مراقبه، شکل رایجی از مراقبه توجه¬آگاهی (مراقبه تنفس) است. سعی کنید تا آنجا که ممکن است تمرین مراقبه را آسوده خاطر انجام دهید و به یاد داشته باشید که اصلاً مهم نیست که تمرین¬تان را بی¬نقص انجام دهید. در وضعیت بدنی مناسبی قرار بگیرید، که هم بدن¬تان راحت باشد و هم در طول مراقبه احساس راحتی کنید. سپس چشم¬تان را به آرامی ببندید یا نیمه باز بگذارد. به آرامی نفسی تازه کنید و تنش¬های بی-خودی را از بدنتان خارج کنید. اگر دوست دارید، دست¬تان را بر روی قلب یا هر جای دیگری که احساس راحتی می¬کنید بگذارید و به یاد بیاورید که در این تمرین، تنها توجه¬آگاهی مدنظر نیست بلکه توجه¬آگاهی همراه باعطوفت و مهربانی نسبت به تنفس و خودمان اهمیت دارد. می¬توانید دستتان را از روی قلب¬تان بردارید یا تا هر زمان که دوست داشتید، دست¬تان را همانجا بگذارید. به نحوۀ تنفس¬تان توجه کنید و سعی کنید دم و بازدم¬تان را احساس کنید. توجه کنید که بدن¬تان چگونه با نفس¬کشیدن جان می¬گیرد و با بیرون¬دادنِ نفس آرام می¬شود. ببینید آیا می¬توانید اجازه دهید بدن¬تان نفس بکشد. نیازی نیست کاری انجام دهید. اکنون به آهنگ نفس¬کشیدن¬تان توجه کنید (به جریان وارد شدن و خارج شدن هوا). با صَرف کمی وقت آهنگ طبیعی نفس¬کشیدن¬تان را احساس کنید. احساس کنید که کل بدن¬تان با ملایمت، مانند حرکت موج دریا، با تنفس¬تان حرکت می¬کند. ذهن شما مانند کودکی کنجکاو یا توله سگِ کوچکی سرگردان می¬شود. وقتی این اتفاق می¬افتد به آرامی به آهنگ تنفس¬تان برگردید. اجازه دهید کل بدن¬تان با تنفس¬تان به آرامی حرکت کند و نوازش شود (نوازشی درونی). اگر اکنون این حالت را احساس می¬کنید، کاری به تنفس¬تان نداشته باشید و اجازه دهید که همان¬طوری باشد که هست. فقط نفس بکشید. نفس بکشید. اکنون با مهربانی توجه خود را از تنفس¬تان بر دارید، به آرامی به تجربه شخصی خود دقت کنید و به سعی کنید به حس¬های خود توجه کنید و درست همان¬طوری باشید که هستید. به آرامی و با مهربانی چشمان¬تان را باز کنید.