تست روانشناختی

ارزیابی روانشناختی

ارزیابی های روانشناختی انجام آزمایش ها و آزمون هایی است که مشکلات روانشناختی را در افراد ارزیابی می کند. بخصوص در ارزیابی روانشناسی، روانشناسان ارزیابی می کند که آیا فرد دارای نشانه هایی از یک بيماری خاص است یا نه. ارزیابی همچنين ارزیابی روانشناختی ممکن است توصيف یا توضيح مشکلات عمومی روانی یک فرد ارائه دهد که به منظور درک رفتار فرد باشد. شناسایی مشکلات خاص روانی گام ضروری در ارائه و اجرای یک برنامه درمان است.

ارزیابی روانشناسی تعيين می کند که چه نوع درمانی به احتمال زیاد برای بيمار مفيدتر خواهد بود.ارزیابی های تشخيصی می تواند ارزیابی غير رسمی در طی مصاحبه اوليه با یک مشتری در ابتدای روان درمانی باشد. همچنين ارزیابی ها می توانند روش های رسمی شامل مصاحبه ساختار یافته با روش های ارزیابی طراحی شده برای شناسایی یا رد چند فرضيه احتمالی در مورد عملکرد روحی فرد باشند. روش دوم معمولا بخشی از یک ارزیابی روانشناختی جامع است که شامل تست های روانشناختی می شود. طول مدت ارزیابی روانشناختی جامع ممکن است بسته به مشکلات ارزیابی شده و دليل ارزیابی، چند ساعت یا حتی چند روز باشد. روانشناسان از روش های مختلف ارزیابی کلامی برای تعيين اینکه آیا شواهدی از یک مشکل روانی خاص وجود دارد استفاده می کنند. هنگامی که مشکلات روان شناختی شناسایی می شوند، می توان برنامه های درمانی آن را ارائه داد.

با این حال، روند ارزیابی می تواند در طول روان درمانی ادامه دارد. روانشناسان مشکلات، علائم بيماری و پيشرفت روان درمانی فرد دوباره را ارزیابی کنند و برنامه های درمانی ممکن را دوباره ارائه دهند.در طول یک ارزیابی جامع روانشناختی، روانشناس مانند یک کارآگاه عمل می کند. اول، روانشناسی بر اساس اطلاعاتی که در مصاحبه ای ارائه می کنيد، فرضيه های مختلفی را در مورد مشکل شما ایجاد می کند. سپس، هر یک از فرضيه ها با جمع آوری اطلاعات اضافی، از طریق پرسش های ساختاری و مرور اطلاعات موجود در مورد تاریخچه پزشکی و اجتماعی گذشته شما آزمایش می شود. این فرآیند علائم خاصی را که باید یا نباید مطابق هر فرضيه باشد، شناسایی می کند. هر فرضيه می تواند تعيين کننده چگونگی و چرایی عملکرد روانی فعلی یک فرد باشد. در نهایت روانشناس بر اساس آزمایش هر یک از فرضيه ها نتيجه گيری می کند که منجر به تشخيص بالينی و یک انتخاب یک روش درمانی می شود.

تست روانشناسی

روانشناسی یک سابقه طولانی از تحقيقات علمی در مورد رفتار و شخصيت انسان دارد. مقياس های ارزیابی روانشناختی بسياری برای سنجش دقيق جنبه های مختلف عملکرد روان شناختی و ویژگی های شخصيتی طراحی شده است. روانشناسان برای مدیریت، ارزیابی و تفسير آزمون های روانشناسی آموزش دیده اند. نکته مهم این است که استفاده از آزمایش های روانشناختی، در یک محيط درمانی یا تشخيصی، باید با مجوز روانشناسان انجام شود.

ازمون های روانشناختی را می توان در موارد زیر مورد استفاده قرار گيرد:

ارزیابی توانایی ذهنی (IQ)

مفهوم IQ در ابتدا به عنوان مقياسی برای مقایسه توانمندی های ذهنی در شرایط سنی یکسان استفاده شد. که “توانایی هوشی یا ضریب هوشی” ناميده شد. برای به دست آوردن بهره هوشی یک انسان، از وی آزمون های گوناگونی برای ارزیابی قابليت های مختلف ذهنی وی گرفته می شود. هر آزمون بخشی از ویژگی های مغزی فرد را که را می آزماید و سپس از روی آن با در نظر گرفتن سن فرد، بهره هوشی حساب می شود. نمره IQ جهت مقایسه به صورت یک نمره استاندارد در می آید. اما ذکر این نکته ضروری است که اکثر مردم متوجه نمی شوند که نمره IQ بعنوان یک مقياس تطبيقی هوش است، بدون دانستن اینکه کدام آزمون برای به دست آوردن امتياز استفاده می شود، بی فایده است. معروفترین آزمونهای هوشمند، مقياسهای وکسلر، استنفورد باین، اسلونسون است. با این حال، بسياری از تست های توانایی ذهنی دیگری وجود دارد که عملکرد فکری را از ابعاد مختلف مورد ارزیابی قرار می دهد.

عملکرد حافظه

بيشتر تست های ارزیابی هوش حافظه را بعنوان بخشی از هوش ارزیابی می کنند. اما قدرت حافظه می تواند بطور مستقل از توانایی های ذهنی قابل مقایسه باشد. مقياس های متعددی برای ارزیابی حافظه وجود دارد که برای ارزیابی مشکلات حافظه و انواع مختلف حافظه طراحی شده اند.

صفات شخصيتی

روانشناسان بسياری از ویژگی های شخصيتی مختلف را که در همه افراد وجود دارد شناسایی کرده اند. ترکيبات مختلف ویژگی های شخصيتی به طيف گسترده ای از تفاوت های شخصيتی در ميان مردم منجر شده است. برخی از آزمون های شخصيتی برای توصيف تفاوتهای شخصيتی در ميان افراد «طبيعی» طراحی شده اند، در حالی که برخی دیگر از تست ها برای شناسایی الگوهای غير طبيعی شخصيت طراحی شده اند. هچنين آزمون هایی نيز وجود دارد که برای شناسایی «اختلالات شخصيتی» خاص با توجه به علائم تشخيصی طراحی شده اند.

مشکلات روانشناختی آسيب شناسی

برخی از تست های روانشناختی افراد را با مشکلات روانشناختی جدی مشخص می کند این تست ها دارای کاربردهای مختلفی از جمله مجازات های جنایی، تصميم گيری در مورد نگهداری از کودک، کنترل اسلحه و انتخاب نيروی های امنيتی استفاده شده است. این دسته از آزمونهای روانشناختی برای ارزیابی افسردگی، اضطراب، پارانویا، انحراف روانی، اسکيزوفرنی، اختلالات شخصيت و بسياری از شرایط بالينی دیگر استفاده می شود.

مسائل مربوط به استرس زندگی

روانشناسان می توانند اثرات استرس را بر افراد مختلف درموقعيت های مختلف ارزیابی کنند که می تواند برای شناسایی افرادی برای مدیریت مشکلات و بحران مناسب باشد بکار برده شود.

مشکلات نوروپسيکولوژی

روانشناسان می توانند ميزان آسيب مغزی را که در طی یک ضربه وارد شده را با اندازه گيری نقص های رفتاری و تغييرات شخصيتی که شناسایی کنند. این آزمایشات می توانند اطلاعات ارزشمندی در مورد ميزان آسيب های مغز ارائه دهند و همچنين جهت بتوانبخشی افراد مبتلا به آسيب های مغزی ارائه دهند.

تعارضات ارتباطی

تعارضات ارتباطی اغلب به سبب رقابت سبک های شخصيت، تفاوت در ارزش ها یا تفاوت های نگرش ها حاصل می شود. روانشناسان می توانند آزمون هایی را برای زوج ها انجام دهند که زمينه های بالقوه مشکل را در یک رابطه برجسته می کنند. این امر یک کمک ارزشمند برای زوجها در جهت حل مسائل مربوط به رابطه است.

شناسایی عوامل خطرساز برای کودک

از روانشناسان اغلب خواسته می شود که خطر سوء رفتار با کودک را در یک خانواده که سابقه سوء رفتار با کودک را داشته است پيش بينی کند. شناسایی عوامل خطر و طراحی آزمایش برای اندازه گيری این عوامل می تواند برای کاهش شيوع سوء رفتارهای مکرر با کودک و نيز اندازه گيری پيشرفت در درمان روان شناختی سورفتار با آنان استفاده شود. این امر منجر به ایمنی بيشتر برای کودکان می شود و همچنين به درمان کسانی که با کودکان سو رفتار دارد کمک ميکند.